Поминаа речиси два месеца во кои благодарение на отстапениот простор на OhridPress, преку напишан збор се обидов со охридската јавност да споделам дел од моите размислувања, перцепции, но и да дадам свои решенија на теми поврзани со просветителската дејност.

Се обидов да бидам искрена, јасна и едноставна.

Мојата намера беше што пореално да ја отсликам состојбата на образованието во Македонија која во се е пресликана и на локално ниво. Моите теми во колумните беа иницирани од состојбите и моменталните случувања во образованието. Се надевам дека на читателите им беше пријатно да ги прочитаат, но и да ги анализираат и  продискутираат.

Искрени беа и моите критики за одделни постапки на сите оние кои партиципираат во образованието, од министерот и заменикот-министер, до професорите , студентите и учениците.

Во последната колумна искажав мое мислење за СОНК и сите случувања околу штрајкот и искажаниот револт на просветните работници кое сметам дека  во голема мера се совпаѓа и со мислењето на моите колеги просветни работници од Охрид.

Се надевам дека бев правилно разбрана, дека во моите колумни немав намера некого да навредам туку со силата на аргументите и искуството на долгогодишен просветен работник само да кажам што е добро, а што лошо, како правилно да се насочат размислувањата и заложбите за подобро образование во градот и државата.

Не очекувам дека сите ќе се согласат со моите размислувања, а тоа всушност е и демократско право на сите граѓани да можат јасно, недвосмислено и рамноправно  да ги искажат своите мислења, да спорат по некои теми , но на крај за доброто на сите да донесат најсоодветни решенија.

Уште еднаш голема благодарност за отстапениот простор и поканата да бидам дел од овој циклус од „046 – За Охрид се зборува“, проектот на Супер радио и OhridPress.

Сигурно нема да ми забележите што оваа моја последна колумна ќе им ја посветам пред се` моите колеги професори, каде што впрочем, и јас припаѓам, на поранешните и сегашни ученици од Охридската Гимназија.

Охрид има свој образовен бренд кој од многу поодминати времиња (некаде од пред 100 години) градот го претставува не само во Македонија туку и пошироко во регинот, а тоа секако ќе се сложите со мене е Охридската Гимназија.

Фактот што почетоците на гимназиското образование  во Охрид датираат од првата деценија на минатиот век (20-ти), значи дека во Охрид имаме речиси едновековна гимназиска традиција. Убаво е да се потсетиме на историскиот развој на Охридската Гимназија која за првпат започнала да работи во сегашната зграда од есента 1928 година.

По војната Гимназијата продолжува со нормална работа и со настава, за првпат, на македонски јазик па од тие причини генерацијата матуранти 1945/1946 година, во нашата архива е забележана како прва генерација матуранти-ученици во Гимназијата „Св. Климент Охридски“.

Од тогаш па до денес оваа средношколска образовна институција дала многу еминентни личности, а добро е да се знае дека од нејзините клупи излегле 5 академици, над 100 доктори на науки и уште толку магистри на науки, многу видни и респектирани лекари, професори, економисти, правници, инженери, информатичари, технолози, писатели…

Како поранешен ученик, а потоа и долгогодишен професор во оваа реномирана образовна институција сакам во овој текст со читателите да ги споделам моите најдлабоки чувства за неа. Според мене да се биде ученик, а подоцна и професор во оваа образовно-воспитна институција претставува голем предизвик, чест и одговорност. Како ученик на овој образовен бренд, но, и како професор по информатика, цели 27 години секое влегување и престој во неговите ходници и училници за мене е посебно доживување. Кон секој камен на оваа монументална градба јас чувствувам огромна љубов и почит.

Гимназијата за мене е нешто свето, големо и убаво. Нешто што ме поттикнува да работам со голема љубов и ентузијазам, и секој нов ден како професор на гимназиските ученици да ми е драгоцен и посебен. Работам, просветувам ученици и во нивните животи ги вклучувам компјутерите и сето она што тие му овозможуваат на еден современ човек – да имаат моќно средство за работа и комуникација. Тоа ме прави среќна и исполнета, ме поттикнува да дадам се од себе за да ги исполнам своите завети кои ги имам поставено уште од моите средношколски денови.

Во овој охридски образовен бренд учев јас, учеа и моите деца, а се надевам дека ќе учат и моите внуци и правнуци.

Гимназијата образувала многу генерации, ги надживеала своите ученици. Таа постои повеќе од еден век, се надевам дека уште долго, долго ќе постои и ќе биде пример за квалитетно образование и гордост на нашиот град.

Сите ние кои имаме некакво влијание врз нејзиното функционирање имаме обврска да ја респектираме и при донесувањето одлуки за нејзиното работење секогаш да имаме во предвид дека Гимназијата била и треба да остане ОХРИДСКИ ОБРАЗОВЕН БРЕНД!

Жаклина Лазаревска, просветен работник

** „046 – За Охрид се зборува“ е проект на Супер радио и OhridPress и истиот има за цел да се сврти вниманието на охридската јавност кон одредени теми. Објавувањето колумни и мислења од надворешни автори е одраз на намерата – Супер радио и OhridPress да бидат вистински глас на заедницата и да објават различни мислења, но и начини за подобрување на одредени состојби. Напоменуваме дека не се согласуваме секогаш со ставовите што ги изнесуваат колумнистите. Супер радио и OhridPress се оградуваат од евентуален навредлив речник и конотации, и ги сметаат за непримерни во јавната комуникација.

Во третиот дел од „046 – За Охрид се зборува“, кој ќе трае од декември 2014. година до јануари 2015. година, ќе пишуваат и дебатираат Жаклина Лазаревска, Тони Симоновски и Катерина Климовска.