Охрид, 31. октомври 2024 (ОХРИДПРЕС) – Македонската православна црква и нејзините верници утре, 1 ноември, го празнуваат денот на Свети Прохор Пчински, пустиник, кој живеел на почетокот на XI век.
Како млад отишол во испосништво, прво во Нагоричко, а потоа засолниште нашол на планината Козјак. Легендите велат дека тој не видел човечко суштество повеќе од 30 години, додека не го запознал идниот византиски император Романо Диоген, кој ловел во шумите на Козјак. Следејќи една ранета срна, византискиот благородник случајно стигнал до пештерата на монахот Прохор, кој потоа му прорекол дека ќе стане цар. Можеби Диоген би заборавил на оваа случајна средба и на пророштвото на пустиникот од пештерата, ако, кога седнал на царскиот престол, не му се јавел во сон Прохор и со прекор му рекол: „Ме заборави мене старец“.
Според верувањата, уште тогаш почнале да се случуваат чуда. Прво, императорот Диоген решил да изгради црква во Старо Нагоричане, но кога се обиделе да му ги одземат моштите на Прохор, тие останале како заковани за земја. Монахот Прохор не сакал да го напушти Пчинскиот крај и кога бил мртов. Така беше направена мала црква од речен камен и во неа било положено телото на светецот.
Свети Прохор Пчински е светец од чии свети мошти постојано се излева свето миро. Многу верници доаѓаат да му се поклонат и да го видат ова чудо. Се раскажуваат различни искуства на верници, многумина велат дека штом стапнале во ѕидините на манастирот, почувствувале неверојатен мир. Исчезнуваат грижите, главоболките и сомнежите кои ги уништуваат духот и телото. Монасите од манастирот сакаат да ги слушаат и запишуваат впечатоците на верниците, се молат за нив и нивните семејства.
Молитва до Свети Прохор Пчински што треба да се каже рано
Дел од моштите царот ги однел во Цариград, еден дел подоцна пристигнал во Љубоштиња, а другиот сè уште е во манастирот на преподобниот Прохор Пчински под планината Козјак, исцелувајќи и утешувајќи многумина. Затоа утре, треба да ја изговорите следнава молитва, упатена до светителот за исцелување на најблиските:
– Голема победа храбро покажа, палејќи се со оноземна божествена љубов, го презре минливиот цар и сета убавина, населувајќи се на планината Козјак. Од неа си отишол во небесата кај Царот над царевите, Прохор: Моли се постојано за сите нас. (Крај)
извор: МПЦ-ОА фото: архива
